hayati A. Investigating the inconsistency of judgments in extraordinary ways of protesting against judgments with a comparative study in the civil procedure of Iran and France. دیدگاههای حقوقی 2021; 26 (93) :91-108
URL:
http://jlviews2.ujsas.ac.ir/article-1-1595-fa.html
دانشگاه رازی ، aliahayati@yahoo.com
چکیده: (1381 مشاهده)
در امور ترافعی هدف از دادرسی، از میان برداشتن دعوا و پایان دادن به نزاع میان متداعیین است. معمولاً دعوا با رأی قطعی مرجع قضایی صلاحیتدار خاتمه مییابد. ولی اگر در موضوع واحد آراء قطعی مغایری صادر شده باشد، نمیتوان دعوا را خاتمهیافته تلقی نمود. زیرا قطعاً یک یا هر دوی رأی مغایر، خلاف عدالت صادر شده است. برای رفع این مغایرت، در آئین دادرسی مدنی ایران، هم طریقۀ اعادۀ دادرسی پیش بینی شده است (وقتی مغایرت میان دو حکم قطعی صادره از دادگاه واحد باشد) و هم فرجامخواهی (وقتی مغایرت میان دو رأی صادره از دادگاه واحد یا دادگاههای مختلف باشد). با بررسی شرایط هر یک از دو طریقۀ مزبور، مشخص میشود، قلمرو حل مغایرت آراء از طریق فرجامخواهی گستردهتر از اعادۀ دادرسی است. با توجه به اینکه هر یک از طرق اعتراض به رأی مبنا و فلسفۀ وجودی خاصی دارد، لذا نباید به جهت واحد بتوان از دو طریقۀ اعتراض فوقالعاده استفاده نمود. بنابراین، حتی اگر میان دو حکم قطعی صادره از دادگاه واحد، مغایرت وجود داشته باشد، میتوان از طریق فرجامخواهی درخواست رفع مغایرت نمود. پس ضرورتی ندارد، به علاوه، اعادۀ دادرسی نیز ممکن باشد. به همین علت اصلاح مادۀ 426 (ق.آ.د.م) ضروری به نظر میرسد.
نوع مطالعه:
تحلیلی و انتقادی |
موضوع مقاله:
حقوق خصوصی دریافت: 1398/2/2 | ویرایش نهایی: 1401/10/5 | پذیرش: 1399/12/27 | انتشار: 1400/6/20 | انتشار الکترونیک: 1400/6/20
ارسال پیام به نویسنده مسئول