1- دانشگاه علوم قضایی و خدمات اداری دادگستری ، hmynmafi@yahoo.com
2- دانشگاه علوم قضایی و خدمات اداری دادگستری
چکیده: (2048 مشاهده)
در حل اختلافات راجع به داوری تجاری بینالمللی طرفین میتوانند بهجای انتخاب قانون یک کشور، حقوق بازرگانی فراملی را بهعنوان قانون حاکم بر دعوی برگزینند. این انتخاب در صورتی امکانپذیر است که قواعد حل تعارضِ قابلاعمال، چنین اختیاری را برای طرفین شناسایی کرده باشد. اصل حاکمیت اراده در انتخاب حقوق بازرگانی فراملی، در بسیاری از قوانین ملی و مقررات دیوانهای داوری به رسمیت شناخته شده است. مهمترین ویژگی این نظام جدید عدم وابستگی به هیچ دولت و یا حاکمیت می باشد که موجب افزایش مطلوبیت آن در عرصۀ داوری تجاری بینالمللی و انتخاب آن بهوسیلۀ طرفین اختلاف شده است؛ از اینرو، باید دید منظور از قواعد بازرگانی فراملی که بهعنوان یک حقوق خودجوش ناشی ار عرف های تجاری ظهور یافته چیست و از چه ماهیتی برخوردار است. آیا میتوان آن را یک نظام حقوقی کامل محسوب کرد و آیا حقوق بازرگانی فراملی بهعنوان مجموع های از اصول و قواعد حقوقی که از هیچ قانون ملی تبعیت نمیکند، قابلیت اعمال بهعنوان قانون حاکم بر داوری تجاری بین المللی را دارد یا خیر. یافته های این مقاله حاکی از این است که مراجع داوری حقوق بازرگانی فراملی را در مواردی اعمال کردهاند که قانون ماهوی حاکم بر قرارداد توسط طرفین تعیین نشده باشد لذا اعمال آن بهعنوان قانون ماهوی در موارد نادری صورت گرفته است.
نوع مطالعه:
تحقیقات بنیادی یا نظری |
موضوع مقاله:
حقوق خصوصی دریافت: 1396/11/13 | ویرایش نهایی: 1401/10/7 | پذیرش: 1398/3/20 | انتشار: 1399/7/16 | انتشار الکترونیک: 1399/7/16
ارسال پیام به نویسنده مسئول