moazenzadegan H. A Comparative Study of the Requirement for Judges to Issue Alternative Submissions Arrangements for Interim Detention in Iran and France. دیدگاههای حقوقی 2018; 23 (83) :247-271
URL:
http://jlviews2.ujsas.ac.ir/article-1-857-fa.html
1- دانشیار گروه حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه علامه طباطبائی ، dr moazenzadegan@gmail.com
2- دانشجوی دکترای حقوق کیفری و جرم شناسی دانشگاه علامه طباطبائی
چکیده: (2985 مشاهده)
قرارهای تأمین و نظارت قضایی، به آن دسته از تصمیمات احتیاطی مقامات قضایی اطلاق میشود که در راستای تأمین حقوق فردی و اجتماعی، بهمنظور دسترسی به متهم و حضور بهموقع وی نزد قضات در فرآیند دادرسی کیفری برای انجام تحقیقات مقدماتی و رسیدگی صادر میشود. تضمین حقوق بزهدیده از طریق جبران ضرر و زیان وی و جلوگیری از ایجاد اخلال در روند عادی رسیدگی کیفری توسط متهم، دو هدف مهم و اساسی صدور قرار تأمین در راستای الزامات دادرسی عادلانه و منصفانه میباشند. امروزه توسل به جانشینهای بازداشت موقت در سطح بینالمللی تقریباً جنبه الزامی به خود گرفته است. از جمله تحولات قانون جدید آیین دادرسی کیفری، توسعه قرارهای جایگزین بازداشت و الزام قضات به استفاده از قرارهای موصوف در فرآیند دادرسی کیفری است. صراحت و سیاق برخی از مواد قانونی در باب قرارهای تأمین و نظارت قضایی دلالت بر اصل «ممنوعیت صدور قرار بازداشت والزام قضات به استفاده از قرارهای جایگزین بازداشت» دارد. در این مورد میتوان به مواد 217، 237، 239 و 254 قانون آیین دادرسی کیفری اشاره کرد. علاوه بر موارد یاد شده، پیامدها و تبعات منفی فردی، اجتماعی و قضایی استفاده از قرار بازداشت موقت نیز نظریه «الزامی بودن استفاده از جایگزینهای بازداشت موقت» را تقویت میکند.
در قانون آیین دادرسی کیفری فرانسه به خصوص مواد 137، 143 و ۱۴۴ و همچنین قانون آیین دادرسی نیروهای مسلح این کشور، اصل «الزام قضات به استفاده از قرارهای نظارت قضایی جایگزین بازداشت» مورد تأکید قرار گرفته است.
نوع مطالعه:
تحقیقات بنیادی یا نظری |
موضوع مقاله:
حقوق کیفری و جرم شناسی دریافت: 1395/5/17 | ویرایش نهایی: 1398/4/13 | پذیرش: 1397/6/5 | انتشار: 1397/12/28 | انتشار الکترونیک: 1397/12/28
ارسال پیام به نویسنده مسئول