دوره 23، شماره 82 - ( تابستان 1397 )
دوره 23 شماره 82 صفحات 163-135 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
rahpeik S, aziziyani M. Feasibility of Assignment or non-Assignment of arbitration clause and Arbitration Agreement. دیدگاه‌های حقوقی 2018; 23 (82) :135-163
URL: http://jlviews2.ujsas.ac.ir/article-1-1205-fa.html
URL: http://jlviews2.ujsas.ac.ir/article-1-1205-fa.html
ره پیک سیامک، عزیزیانی مجید. امکان‌سنجی انتقال شرط و موافقت‌نامه‌ی داوری. دیدگاه‌های حقوق قضایی. 1397; 23 (82) :135-163
1- دانشگاه علوم قضایی ، rahpeik@gmail.com
2- دانشگاه علوم قضایی
2- دانشگاه علوم قضایی
چکیده: (2881 مشاهده)
چکیده
قابلیت انتقال شرط داوری یا موافقت‌نامه‌ی داوری از موضوعات بسیار مهم در حوزه‌ی داوری داخلی و خارجی است و در حقوق کشورهای دیگری از جمله انگلیس و آمریکا این اصل مورد پذیرش واقع شده است. در این خصوص موافقان و مخالفانی نیز وجود دارند که هر یک دارای استدلالی در این باره هستند. در حقوق ایران مفاد ماده 481 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379 که همان ماده 656 قانون آیین دادرسی مدنی سابق می‌باشد، فوت یکی از طرفین قرارداد را سبب زوال داوری دانسته است؛ بنابراین اگر داوری ضمن عقد لازم و یا حتی قرارداد موضوع ماده 10 قانون مدنی مورد توافق قرار گیرد، با فوت یکی از طرفین معامله، هر چند عقد به اعتبار خود در حق وراث باقی می‌ماند، لیکن، شرط داوری ضمیمه‌ی آن زایل می‌گردد و این بدان معنا است که انتقال قهری عقد لازم، سبب انتقال شرط داوری مندرج در آن نمی‌شود. این مقاله از مداقه و بررسی مواد فوق، قابلیت شخصی بودن شرط داوری را نتیجه‌گیری می‌نماید.
نوع مطالعه: پژوهش كاربردي |
موضوع مقاله:
حقوق خصوصی
دریافت: 1396/11/22 | ویرایش نهایی: 1397/10/12 | پذیرش: 1397/6/3 | انتشار: 1397/10/10 | انتشار الکترونیک: 1397/10/10
دریافت: 1396/11/22 | ویرایش نهایی: 1397/10/12 | پذیرش: 1397/6/3 | انتشار: 1397/10/10 | انتشار الکترونیک: 1397/10/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
