1- دانشگاه بهشتی ، dr.gh.hamed@gmail.com
2- دادسرای ناحیه 5 تهران
چکیده: (1725 مشاهده)
چکیده
مسئولیت قانونی وامدهنده در قبال تخلفات عرضهکنندۀ تسهیلات سهجانبۀ مصرفی، مبتنی بر دو واقعیت انکارنشدنی است: 1. رابطه نزدیک وامدهنده و عرضهکننده بهنحویکه نوعی مشارکت در کسب منفعت را القا میکند؛ 2. پاسخگویی به اقتضائات عدالت توزیعی و حمایت از مصرفکننده بهعنوان طرف ضعیفتر با تحمیل خسارات ناشی از تخلفات عرضهکننده. درحالیکه در انگلیس، برای موارد نقض قرارداد از سوی عرضهکننده، وامدهنده منفرداً مشترکاً صرفنظر از مبلغ اعتبار اعطایی، مسئول جبران کلیۀ خسارات وارده به مصرفکننده شناخته شده است، در آمریکا مسئولیت وامدهنده به مبلغ تسویه نشده اعتبار اعطایی محدود شده است. اما در نظام حقوقی ایران، علاوه بر عدم وضع مقررۀ حمایتی در حوزۀ اعتبار مصرفی، شناسایی مسئولیت قانونی وامدهنده با دو مانع جدی روبهرو است؛ مانع نخست، فقدان ارتباط مؤثر میان وامدهنده و عرضهکننده در اغلب تسهیلات سهجانبه که این مشکل با تفسیر موسع و جایگزینی مبنای ارتباط مؤثر با امکان استخراج نفع مشترک میان وامدهنده و عرضهکننده قابلحل است. مانع دوم، اعطای نقش فروشنده به وامدهنده در اغلب تسهیلات سهجانبه و در نتیجه وحدت شخصیت وامدهنده و عرضهکننده میباشد که تحمیل مسئولیت ناشی از تخلفات عرضهکننده بر وامدهنده را بیمعنا مینماید. با توجه به اینکه اعطای نقش فروشنده به وامدهنده بهصورت صوری و صرفاً بهمنظور پرهیز از ربوی شدن این معاملات است، البته رفع مانع فوق با گذر از شکل ظاهری این تسهیلات و تفسیر قصد واقعی طرفین کاملاً امکانپذیر است.
نوع مطالعه:
پژوهش كاربردي |
موضوع مقاله:
حقوق اقتصادی دریافت: 1397/8/7 | ویرایش نهایی: 1401/10/7 | پذیرش: 1398/2/30 | انتشار: 1399/7/16 | انتشار الکترونیک: 1399/7/16
ارسال پیام به نویسنده مسئول