فصلنامه دیدگاه‌های حقوق قضائی (دیدگاه‌های حقوقی سابق)

در خصوص قلمرو حقوق بشر دو رهیافت کلان در حقوق بین الملل وجود دارد. رهیافت نخست به سبب فطرت و حیثیت یکسان و کرامت ذاتی انسان ها، قائل به جهان شمولی حقوق بشر است. در مقابل، رهیافت دوم با تأکید بر لحاظ نمودن تفاوت های مذهبی، قومیتی و فرهنگی در وضع قواعد حقوق بشر، معتقد به نسبی گرایی حقوق بشر است. در این میان، رهیافت اسلامی حقوق بشر، نظر به دعوت عام اسلام خطاب به کلیه­ی انسان­ها و محوریت فطرت و طبیعت انسانی در وضع قواعد، حکایت از جهان­شمولی دارد و ملیت‏ها و قومیت ها در این برداشت صرفاً طریقی برای بازشناسی افراد از یکدیگر بوده و موضوعیت ندارند. با این وجود دولت­های اسلامی در عرصه بین المللی به رغم جهان­بینی اسلامی با رهیافت نسبی­گرایی حقوق بشر همسو گردیده­اند. مقاله­ی حاضر رویه دولت ها اسلامی را در تطابق با رویکرد اسلامی ارزیابی می نماید.